Wel schrijven, niet versturen

Wat ik wel vaker doe, en eigenlijk is dat precies wat ik in een andere blog beschrijf over het niet zeggen wat je denkt, is een mail schrijven naar mijn therapeute en hem vervolgens niet verzenden. Het is meer een manier om van me af te schrijven, terwijl het misschien juist wél goed zou zijn als ik het zou verzenden. Zodat zij ook weet wat ik denk en voel en wat er daadwerkelijk in mij omgaat.

Hee E.,

Mag ik weer even van me afschrijven?

Het ga zóooo de verkeerde kant op. Ik heb echt mega eetbuien, dag in dag uit en ik ben serieus in ruim drie weken bijna 5 kilo aangekomen! Snap je wat dat met mij doet?
Ik kan geen kant op. Zit echt muurvast. Ik wou dat ik erover kon praten, erover kon huilen. Maar ik voel gewoon helemaal niks. Echt niks.

Het gaat niet, het wil niet, hoe goed ik ook mijn best doe. Hoe goed ik alles ook probeer. Ik voel me op moment echt een verslaafde. Het eten of juist het beperkte eten lijken de enige manieren om door te kunnen gaan in dit leven en met dit leven. Ik wordt er helemaal gek van.

Ik ben teleurgesteld in alles. In mezelf, en dat ik er met niemand écht over praten kan. Dat ik me in de steek gelaten voel nu niemand meer ziet dat het niet goed gaat.

Bah.