Sanne wilde niet meer leven

Wellicht heb je de nieuwsberichten wel gelezen, of het één of ander op social media of de televisie voorbij zien komen. Sanne maakte de keuze om niet meer verder te willen en kunnen leven, door de psychische en lichamelijke klachten die ze ondervond. Sanne pleegde zelf-euthanasie.

Toen ik zelf net te horen had gekregen dat mijn therapeute en haar team van de instelling waar ik in behandeling ben, vermoedens hadden dat ik borderline had, zag ik dit bericht voorbij komen op Facebook. Over Sanne. Sanne wilde dood.

Sanne leed aan een borderline-persoonlijkheidsstoornis, een chronische depressie en slapeloosheid. Na jarenlang intensief behandeld te zijn geweest, zonder resultaat, besloot ze het heft in eigen handen te nemen: op deze manier kon en wilde ze niet verder leven. Ze koos voor zelf-euthanasie.

Zelf-euthanasie is een bewuste keuze, met de instemming van anderen, zodat het overlijden niet onverwacht komt. Anders dan zelfmoord dus. Doordat Sanne wist dat ze uit het leven kon stappen zonder anderen onnodig veel pijn te doen, kwam er rust en ruimte om mooie herinneringen op te halen en afscheid te nemen.

Tijdens het Amsterdamse documentairefestival IDFA dat eind vorige maand plaats vond, is de documentaire ‘Ik laat je gaan’ van Kim Faber in première gegaan. Deze film gaat over de zelfeuthanasie van Sanne.

Ik las dat de film op 24 januari 2015 op NPO 2 wordt uitgezonden. Ik ben hier erg benieuwd naar. Ik heb respect voor het feit dat ze het leven in eigen handen neemt, en de nabestaanden op deze manier geen pijn doet of met vragen achterlaat waar ze nooit meer een antwoord op kunnen krijgen. Ik juich de dood natuurlijk niet toe, maar dit is de meest waardige oplossing voor haar en haar familie geweest.

Wat vind jij hier van?